Riazańska knajpaDo Jesienina

Wóda, kiełbasa, sobaka ryża
o żebrach co je trącał but
dnia już ostatnia godzina chyża
wieczór zaśpiewał pierwszą z nut

Dajcie tu wytchnąć, zapomnieć, zapić
nogom w kamaszach i bochnom rąk
złowróżbne myśli, co mogą trapić
od ich odpocząć dajcie mąk

Szynk oświetlony, a żółć ta blada
już w szarość zmienia ciemny kąt
choiny świec, drewniana lada
blask z wosku wtopił knotów lont

Deski szynkwasu piętami dźgane
ze szkieł ronione piją łzy
usta rękawem wycałowane
na brodach okruch i kurzu mchy

W przytęgich taliach szklanych lamp
gorset miseczek z kroplami naft
płótno wieczoru-tkany wamp
cienie na ścianach-w ruchu haft

Nagle harmoszka tumult tnie rzewnie
garście melodii-a niech to bies!
ruble, kopiejki na blatach pewnie
puszczone w tany z kies do kies

W ramach okiennic gwiazdek zbitka
wietrzyk unosi nocy poły
już na brzozowych siadłszy witkach
lekko obity o drzwi stodoły

Sergiuszu "Jot", to strof twych wina
muzyka z nimi rytm zaplata
a imię twe, krucha dziecina
syn mój, co przyszedł tego lata.

...wstecz